Nie od dziś wiadomo, że kultura ma wyraźny wpływ na życie człowieka. Osobowość człowieka kształtowana jest nie tylko genami, ale także warunkami środowiskowymi, w skład których wchodzi kultura. Kultura ma wpływ na kontakty społeczne człowieka oraz wszystkie systemy stosunków międzyludzkich.
Kultura wpływa na osobowość człowieka na dwa sposoby. Pierwszy to wpływy wynikające z wychowania. Drugie to wpływy pochodzące z obserwacji innych i na tej podstawie ma miejsce uczenie się wzorów kulturowych. Występuje wzajemna zależność tych wpływów między sobą. Pierwsze lata życia dziecka są znaczące dla rozwoju jego systemu wartości i prezentowanych postaw. Występuje powiązanie między sposobami wychowywania dzieci, a rodzajami osobowości dorosłych. Kultura ma wpływ także na prezentowane reakcje. Człowiek uczy się przez całe życie, dostosowując swe zachowanie do modyfikacji zachodzących w rolach społecznych. Przyjmując nowe wzory odpowiadające systemom wartości utrwala się przyjęte już postawy. Inaczej jest w sytuacji, gdy kultura podlega zmianom, wówczas systemy wartości ulegają osłabieniu. Zachodzi proces określany mianem akulturacji. Jednostka, która przeszła akulturację może uczyć się nowych wzorów, pochodzących od nowej kultury, jednak nie będzie do końca ich odczuwać.
W społeczeństwie trudno jest wyszukać dwóch takich samych osób. Jest to uwarunkowane różnicami indywidualnymi, które kształtowane są przez różne doświadczenia i otoczenia, w którym dziecko było wychowywane. W zróżnicowanych społeczeństwach występuje prawdopodobieństwo spotkania podobnych typów osobowości, ponieważ pomimo różnic społecznych mogą posiadać takie same zdolności oraz systemy wartości. Zwłaszcza w chwili, gdy wzrastały w podobnych rodzinach, gdzie wychowanie było zbliżone do siebie.
Kultura jest kluczowym czynnikiem, wpływającym na typ osobowości podstawowej dla zróżnicowanych społeczeństw i osobowości statusowych. Koncepcje te poruszane były między innymi przez Ericha Fromma, których bazował na teoriach Freuda i Marksa.